خوب بودن و خوبی کردن

گاهی قلمم ،

عرق شرم می ریزد بر دفترم

از هم آغوشی دستانی که

به سوی دستی

 دراز نکرده...

نفرین بر این دست ها ...!!!...

یکی از دوستان عزیز کامنتی برای فرستاده که نظرم را روی صفحه نوشتم تا شما هم  اگر مطلبی به نظرتان رسید برایم بفرستید که خوشحال می شوم.

نظر ارسال شده :

پیام عزیز . سنجیدن عملکرد من رو خیلی به فکر فرو برد.یعنی اینکه انسان مقیاسی برای خوبی قرار بده؟ خوبی که خوبیه.و تعریف شده است یعنی باید بدونیم دیگران در مورد این خوبی چه فکر می کنند یا عملم درست بوده؟؟؟پس با این اوصاف کسی که به طور معمول اشرافی روی عملکردش نداره و تنها عملی رو در جهت خیر خواهانه انجام می ده باید بعدش اون رو سنگ محک بزنه؟یا باید خوبی رو بشناسیم بذرش و بپاشیم و نگاهی به معنای دریافت خوبی /خوبی برای خوبی /نداشته باشیم .

دوست دارم نقطه نظرت رو در این باب بدونم

نظر پیام :

خوب و مهربان بودن همیشه آسون نیست و این نیست که به دیگران اجازه بدیم تا راه خودشون رو برن تا با مخالفت نکردن آدم خوبی شویم و خدای نکرده  پیامد اعمال مخربشون را ببیند و هم چنین به این معنی هم نیست که اجازهبدیم دیگران از ما سوء استفاده کنند و ما را وادار به این کنن که بر خلاف طبیعت خود کاری را انجام دهیم.

خوب بودن، کیفییتی است و بایستی با احتیاط کامل با آن برخورد کنیم.

اولین گام در خوبی کردن ، نیت خوبه و عیار خوبی را تفکر تعیین می کند و همیشه خوبی 100 در 100 به کسی باعث کمک کردن به او نیست و خوبی برای هرکس فرق میکنه. اما من خوب بودن و خوبی کردن را دوست دارم .
اما جدیدن بسیار در مورد خوبی کردن فکر می کنم .پیش اومده که خوبی به کسی کردم فقط برای دل خودم و بدون هیچ هدف و نظری ولی بعدها متوجه شدم که آن خوبی جرقه ای شده برای اینکه طرف مقابلم به چیزهای دیگری فکر کند و داستان تازه شروع شود و تا به پایان رساندنش هزار بدی کرده ام و هزار بار بر خودم لعنت فرستاده ام بابت آن خوبی و خوب بودنی که ثمره اش اینهمه بدی بوده است.
آدم خوب بودن سخته چون اگر به جایی برسی که اکثریت اطرافیانت به خوب بودن تو یقین پیدا کنند ، به تو رو اورده و دردها و رازها و غصه ها و مشکلاتشان را به تو می گویند و همه انتظار رازداری و کمک از تو خواهند داشت و فکرشان این است که تنها کسی که پیشت آمده آنها هستند و غافل از اینکه امثال آنها شاید زیاد و ظرفیت تو محدود.

تازه جالبش اینجاست که وقتی خوبی هایت زیاد شد ،
خوبی نکردنت ، از دید دیگران می شود مساوی با ، بدی 
خوبی نکردنت ، از دید دیگران می شود مساوی با ، بی تفاوتی
خوبی نکردنت ، از دید دیگران می شود مساوی با ، نامردی
خوبی نکردنت ، از دید دیگران می شود مساوی با ، آدم بد بودن
خوبی نکردنت ، از دید دیگران می شود مساوی با ، مثل بقیه بودن
که این از همه بدتر و دردناکتر است و هیچکس نمی فهمد که تو با خودت قرار گذاشتی که خوب باشی نه با دیگران.

خیلی ها می گویند خوبی را با بدی جواب داد که من  با این جمله بسیار مخالف هستم چون خوبی که جواب نداره و اگر من به کسی خوبی کردم و او بدی کرد هیچوقت نباید ناراحت این باشم که ای کاش من هم به او خوبی نمی کردم.

به نظر من  بهتر است هر  وقت قصد خوبی کردن داشتی،  فکر کنی که طرف مقابلت هیچوقت نمی تواند جواب خوبی تو را بدهد .
من همیشه سعی کرده ام کمی از ظرفیت خودم را خالی بگذارم تا در این مواقع از آن استفاده کنم و اگر ظرفیتم پر شد.  دیگران را کمی  رها کنم تا  به آرامش برسم.
اما در کل خوبی کردن خوب است و لذت بخش اما به شرطی که هر وقت دوست داشتی و به هر کس که خواستی باشد و بدون مزد و پاداش.

به قول دوستمان بیاییم بذر خوبی را کاشته و دنیایمان را با خوبی پرکنیم

به تمید آن روز.

خدایا از تو تشکر میکنم که خوب ها رو کنارم جمع کردی تا با بازدم آنها،  من هم کمی خوب بشم.

پیام.