بی ساغر و پیمانه و دلدار نشاید
پیمانه بباید زد و تردید نباید
بر دلبر دیوانه بگویید بیاید
دیوانه چو دیوانه ببیند ... خوشش آید ... خوشش آید ... خوشش آید ...
هنگامه به کوی در میخانه گذار است
می نوش دهان از قدح عشق خمار است
بر دلبر دیوانه بگو رخ بنماید
دیوانه چو دیوانه ببیند ... خوشش آید ... خوشش آید ... خوشش آید ...
ای مدعیانی که به دنبال خدائید
معشوقه همین جاست ، کجائید ، کجائید
ساقی گره از کار شما باز گشاید
دیوانه چو دیوانه ببیند ... خوشش آید ... خوشش آید ... خوشش آید ...
این تاج گرانمایه و این تخت نپاید
ای زاهد دیوانه بیندیش که شاید
دیوانه ای از چنگ تو ساجت برباید
دیوانه چو دیوانه ببیند ... خوشش آید ... خوشش آید ... خوشش آید ...